- άπρεπος
- -η, -οεπίρρ. -α ανάρμοστος, άτοπος, αγενής: Τα λόγια που μου είπε ήταν άπρεπα.
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого). 2014.
άπρεπος
Look at other dictionaries:
άδρομος — η, ο (Α ἄδρομος, ον) νεοελλ. 1. αυτός που δεν έχει δρόμους ή έχει ανεπαρκείς και σε κακή κατάσταση δρόμους («άδρομο φαράγγι») 2. άτοπος, άπρεπος αρχ. (για άλογα) αυτός που δεν καλπάζει, που δεν τρέχει γρήγορα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ στερητ. + δρόμος.… … Dictionary of Greek
άτσαλος — η, ο (Μ ἄτσαλος, η, ον) 1. ακατάστατος, ατημέλητος 2. άπρεπος, άκοσμος 3. βρόμικος 4. κακοφτιαγμένος, δύσμορφος νεοελλ. αδέξιος μσν. 1. ακατάστατος ηθικά, επιλήψιμος 2. (για φαγητό) βαρύς, βλαβερός. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Πιθ. < αρχ.… … Dictionary of Greek
αήσυλος — ἀήσυλος, ον (Α) ο ασεβής, αισχρός, άπρεπος. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται περί άπαξ ειρημένου τύπου τής Ιλιάδας (Ε 876: ἀήσυλα ἔργα). Πιθανώς να προήλθε από μεταπλασμό τού τ. αἴσυλος, για μετρικούς κυρίως λόγους, με επίδραση τών ἄημι, ἀήσυρος. Κατά τον… … Dictionary of Greek
ανευπρεπής — ἀνευπρεπής, ές (Α) άπρεπος, ανάρμοστος … Dictionary of Greek
ανοίκειος — α, ο (Α ἀνοίκειος, ον) [οικείος] ανάρμοστος, άπρεπος, ανάγωγος αρχ. 1. αυτός που δεν ανήκει στην οικογένεια 2. ασύμφωνος, ανόμοιος, ξένος με κάτι 3. άκαιρος, άτοπος … Dictionary of Greek
απρεπής — ές κ. άπρεπος, η, ο (AM ἀπρεπής, ές) [πρέπω] ο μη ευπρεπής, ανάρμοστος αρχ. 1. (για πρόσωπα) αισχρός, μιαρός 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἀπρεπές η απρέπεία … Dictionary of Greek
ομόεθνος — ὁμόεθνος, ον (Α) ομοεθνής. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού ὁμοεθνής, κατά τα πολλά επίθ. σε ος (πρβλ. νεώτ. απρεπής άπρεπος, ατυχής άτυχος)] … Dictionary of Greek
πολύειδος — ον, Α 1. πολυειδής 2. το αρσ. ως ουσ. ὁ πολύειδος ονομασία διαφόρων φυτών. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού πολυειδής, κατά τα πολλά επίθ. σε ος (πρβλ. τα νεώτερα απρεπής: άπρεπος, ατυχής: άτυχος)] … Dictionary of Greek
τρίσκελος — η, ο, Ν τρισκελής. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρισκελής, κατά τα επίθ. σε ος (πρβλ. απρεπής: άπρεπος)] … Dictionary of Greek
τρισεύγενος — η, ο, Ν τρισευγενής (α. «τρισεύγενα λουλούδια τής αγάπης», Σολωμ. β. «συμφωνία τρισεύγενη / κι ολόγλυκη σονάτα», Παλαμ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τρισευγενής, κατά τα επίθ. σε ος (πρβλ. απρεπής: άπρεπος)] … Dictionary of Greek
